Οι λόγοι, που προβάλλονται αφορούν θέματα τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά. Ο πρώτος λόγος σχετίζεται με την πλημμελή διαδικασία, δυνάμει της οποίας ψηφίστηκε ο νόμος 3845/2010, που αν και κατ’ ουσίαν αποτελεί διεθνή συνθήκη, κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ.2 του Συντάγματος δεν ψηφίστηκε από τα 3/5 του συνόλου των Βουλευτών. Ο δεύτερος λόγος, αφορά την μη νόμιμη εκχώρηση αρμοδιοτήτων του νομοθετικού σώματος στον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος δικαιούται να υπογράφει κάθε μνημόνιο, δανειακή σύμβαση και ό,τι κρίνει απαραίτητο για την εκτέλεση του μηχανισμού Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας, κατά παράβαση του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος.
Τέλος, υποστηρίζουμε, ότι η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας συνιστά ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά και στην συνδικαλιστική ελευθερία, την στιγμή, μάλιστα, που με την νέα συνθήκη της Λισσαβώνας ενισχύεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συλλογική δράση στα εργασιακά θέματα.
Αναγνωρίζοντας, ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη της στην λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, καθώς νομοθετική και εκτελεστική εξουσία έχουν εκχωρήσει άνευ όρων όλες τους τις αρμοδιότητες στον Υπουργό Οικονομικών και στην Τροϊκα, απευθυνόμαστε στην μόνη εξουσία, που φαίνεται να αντιστέκεται, τη δικαστική, επιδιώκοντας την αποτελεσματική παρέμβασή της για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας που θίγονται.
Πηγή: www.adedy.gr